حتی شما دوست عزیز!

بعضی وقتا هست که به این نتیجه میرسی که تنهاییتو فقط باید برای خودت نگهداری... 

خاطره 2

 اولین جلسه ای که اقامون اینا قرار بود بیان خونمون من سبزوار بودم 

من خودم که چیزی یادم نیس ولی بچه ها میگفتن کل هفته اخمو بودی و تو خودت بودی و از این حرفا...

یادمه روز اخر بچه ها توی راهرو گیر دادن که الا و بلا باید تعریف کنی بگی قضیه چیه و ایناها، اعتراف کردن من همانا و به کله توی دردسر افتادنم همانا:|

حالا من هر چی قسم و آیه میاوردم که من این بنده خدا رو ندیدم میگفتن باید بگی چه شکلین خلاصه منم به خاطر رهایی از این مخمصه مداد و برداشتم طبق معمول نقاشی کشیدم...

گفتم من ندیدمشون ولی حدس میزنم این شکلی باشن:

بعد از این واقعه دیگه هیچ کدوم از دوستام اون ادمای قبلی نشدن ولی خب درس عبرتی شد که بایک رنگی بی اعصاب بحث نکنن

پ. ن: جا داره از همین تریبون از اقامون اینا حلالیت بطلبم و اعتراف کنم که جاهل بودم و اغفال شدم😛😁

تا خاطره بعد روزگارتون رنگی رنگی 🙋 

^_^

من

دنیایم را

براى

کتابى تایپ کردنِ

پیغام هاى «مادرم»

می‌دهم...!! :)

پ. ن :میخواستم شات بگیرم نشد خخخ خودتون تجربه دارین دیگه:دی

حال و روز این روزا :)