یادمه مادر خانومی همیشه میگفتن بین رفتن و موندن اونی که می مونه همیشه براش سخت تر میگذره!!!چون اونی که میره سرش گرم میشه و فراموش میکنه.اما طبق تجربیاتی که تا الان داشتم اونی که میره براش سخت تره!
چون یاد و خاطره اونایی که جاشون گذاشته همیشه همراهش همیشه مهربونی و خوبیاشون یادش...
بیاین یه قراری بذاریم!
از این به بعد اگه کسی مجبور به رفتن شد اذیتش نکنیم!اینقدری مهربون نباشیم که نتونه بره!اینقدی باهاش خوب نباشیم که بعد رفتنش رنگی رنگی ترین چیزا و اتفاقات براش خاکستری بشه!
یه جوری باشیم که رفتن براش راحتتر باش
اصلا چه قانونیه که وقتی کسی میخواد بره همه بیشتر هواشو دارن و اینقدر محبت میکنن که شرمنده میشه با تمام مجبور بودنش روی رفتن نداره؟!
بیایم وقتی کسی مجبوره درکش کنیم!
یکم فقط یکم سرد باشیم که جاده براش زهر نباش که اینا همه غمباد نشه توی گلوش!!!
همین:)
قبول ؟!
حنا :)
